‘Niet kostprijs maar verkoopprijs’

Een nieuw jaar, een nieuw groeiseizoen, nieuwe kansen.

Wij hebben begin januari geplant, het ras Proloog. Eind januari waren de koppen eruit en zijn we bezig om de planten vast te zetten. Vorig jaar ben ik betrokken geraakt bij een korte-keteninitiatief bij ons in de buurt. Dertien boeren en tuinders zijn bij elkaar gekomen, ieder met een eigen product. zoals vlees, eieren, vis, komkommers, paprika’s en tomaten, brood, wild, vis, zuivel, streekbiertjes en ijs. Allemaal producten direct afkomstig van boerderij, bakkerij, slager. Wij hebben gezamenlijk een vertegenwoordiger aangenomen die de producten rechtstreeks verkoopt, business-to-business zonder tussenkomst van een handelshuis. Het initiatief heet Boerenhart Veluwe IJsselvallei.

Niet voor de laagste prijs

Op dit moment gaat het aardig lopen. Wij leveren aan horeca, instellingen, bedrijven met veel personeel. Retail mag bij ons kopen maar we gaan niet echt voor de laagste prijs; we weten allemaal wel wat deze jongens en meisjes willen: een hoge marge voor hun zelf over de rug van de primaire producent.

Tijd voor een echte verkoopprijs

Met ‘productzekerheid’ wordt ook altijd geschermd. Dan kun je contracten afsluiten net boven je verkoopprijs, maar wel met een bandbreedte zowel omlaag als omhoog. Het wordt tijd voor een echte verkoopprijs, waarin alles is berekend zoals certificeringen als PlanetProof, GlobalGap, GRASP, arbeid, kosten van duurzaamheid, milieu, CO₂ en nu ook stikstofemmisie en misschien ben ik er nog een vergeten. Maar in de huidige contracten gaan ze niet uit van deze verkoopprijs voor de primaire producent. Ik noem bewust verkoopprijs, omdat kostprijs een relatief begrip is. Op een bedrijf heb je verschillende kostprijzen. Wat reken je wel en wat niet, is voor elk bedrijf ook weer anders.