‘Gezocht: tuinder die werkt aan agrarisch natuurbeheer’

Agrarisch natuurbeheer is volgens menige kritische stedeling een contradictio in terminis. Diezelfde stadsbewoner is er zelf natuurlijk níét zo een die zijn tuin direct volledig betegelt om er twee auto’s te kunnen parkeren. Maar ook is het een Groen Links‘er met een weelderige achtertuin waar vlinders en bijen alle kans krijgen, dan nog is de vraag hoe zijn of haar persoonlijke footprint zich verhoudt tot die van de gemiddelde boer of tuinder.

Nee, niet polariseren nu

Laat ik niet in tegenstellingen denken, geen gepolariseer nu. Laat maar eens gewoon zien hoe groen en natuurinclusief het kan zijn op een van de maatschappelijk verantwoorde tuinbouwbedrijven. Op zoek naar zo’n tuinder waar ik in dit zonnige groeiseizoen mooie plaatjes zou kunnen fotograferen, belde ik de agrarische natuurverenigingen.

Het groeiseizoen loopt alweer ten einde, maar via BoerenNatuur was geen tuinder te vinden. Veehouders zat, akkerbouwers ook, maar tuinders? Nee, sorry. Het foto-onderwerp voor Groenten&Fruit schoof langzaam – editie voor editie – naar achteren.

Fruittelers met bloemranden

Misschien melden zich naar aanleiding van deze blog nog legio fruittelers met bloemranden en vollegrondsgroentetelers met nestkasten en paddenpoelen. Of meldt zich een glastuinder die níét alleen maar strak gemaaide grasstroken om zijn kas heeft staan en een door een hoveniersbedrijf aangelegde rotstuin om het parkeerterrein.

Maar wellicht vinden tuinders dat die kritische stedeling uit de beginzin groot gelijk heeft. Tuinders denken in opbrengst per vierkante meter; zij hebben tussen al hun producerende plantjes en inzet van gewasbeschermende diertjes geen ruimte en tijd voor cosmetisch natuurbeheer.