Brand in de kas

Vannacht is het kassenbedrijf van een goede kennis afgebrand.

Toen ik ’s ochtends heel vroeg op de radio hoorde dat er een kassenbedrijf in Heerhugowaard in brand stond, kreeg ik de schrik van mijn leven. Het zal toch niet mijn bedrijf zijn? Gelukkig was dat niet zo, ze hadden me zeker gebeld. Maar de schrik zit nog in mijn benen. Het bedrijf is zelf niet bereikbaar. De brandweer is nog steeds niet klaar met blussen. Ik bel de ondernemer ook niet. Ik kan wel raden hoe hij het maakt. Zijn hoofd loopt om en er is heel veel te doen. Ik bel hem later wel.

Als je nu op internet kijkt, dan zie je dat hij in het centrum van een echte orkaan is beland. De rookontwikkeling is over een grote gemeente getrokken en die heeft pas laat allerlei waarschuwingen afgegeven. De woede van de burgers richt zich daarom op hen. Ik haal mijn schouders daarover op. Het is toch logisch dat je je ramen dicht doet als er een echte brandlucht binnenkomt? Waarschuwingen dat je geen groente mag oogsten met stofdeeltjes daarover, lijken me in dit seizoen ook wat vroeg.

Maar mensen houden van spektakel en opwinding. Er heeft vannacht ook al iemand een filmpje gemaakt en op Youtube gezet. Ik kreeg kippenvel toen ik ernaar keek. Het zal je bedrijf maar zijn. De beruchte Philips SGR 160 armaturen schieten door mijn hoofd. Ook bij ons zijn er een paar brandend omlaag gekomen, maar die brandjes doofden gelukkig vanzelf uit. Ik weet niet of die bij deze brand ook een rol spelen. Ik hoop bijna van niet.