‘Opa’s strijd tegen onkruid’

Opa houdt van netjes. Alleen is zijn netjes niet altijd het onze. Opa is ook een harde werker die graag helpt op ons fruitbedrijf. Alleen is zijn hulp niet altijd goed afgestemd op onze behoefte.

Toen wij net op het bedrijf woonden, kwam opa vaak ons gras maaien. Ruim voor wij ook maar door hadden dat het iets gegroeid was, hoorden we de zitmaaier al weer grommend over het gras gaan. En over de blauwe druifjes en krokussen die we zo zorgvuldig gepoot hadden. Voorzichtig zeggen dat hij voortaan eerst maar moest vragen of we ons gras gemaaid wilden hebben, viel niet in goede aarde. Hij maaide nooit meer ons gras.

Overal gele randen dood onkruid

Maar opa had nog een ander middel ter bestrijding van onkruid en dan met name ons onkruid: de rugbus. Als een soort ghostbuster gaat hij regelmatig de strijd aan met pollen, brandnetels en ander gespuis. “Je bedrijf is je visitekaartje”, zegt hij tevreden als overal gele randen dood onkruid staan. Dat wij ons visitekaartje liever divers en kleurig hebben in plaats van groen met gele randen, doet er niet toe.

Pompoenen behandeld

Toen vorig jaar de pompoenen die de kinderen gezaaid hadden zich ineens heel raar begonnen te gedragen was de dader ook weer snel gevonden. Toen opa werd gevraagd of hij daar iets van wist gaf hij aan dat hij meteen gestopt was toen hij door had dat het pompoenen waren. Dat hij toen al 90% had geraakt met de gifspuit, tja … En hij beloofde dat alle kinderen een pompoen zouden krijgen in de herfst. De kinderen zagen de winst van hun pompoenenhandel verdampen.

Dat mag natuurlijk niet als je bio bent

Nu zitten wij in de omschakeling naar een biologisch fruitbedrijf. Opa moest even slikken. Toen we terugkwamen van vakantie, had al het gras rond de schuren een verdachte gele kleur. “Maar niet tussen je bomen hoor”, zie opa. “Dat mag natuurlijk niet als je bio bent.”