‘Creativiteit tuinder komt nu van pas in coronatijd’

Dit is hét moment voor doorlichten van de bedrijfsvoering in de vollegrondstuinbouw.

Wij Nederlanders houden niet van beperkingen. De wereld ligt aan onze voeten en Nederlanders kom je dan overal op de wereld tegen. Dit voorjaar werd echter alles anders. Corona zette veel op slot. Zou het weer worden zoals het was? Een heel eind wel, denk ik, maar niet helemaal. Het reizen zal geen automatisme meer zijn, zowel zakelijk als voor het plezier. Vergaderen en overleg blijkt ook gewoon vanuit huis te kunnen. Handen schudden, wat hier in Europa zo gebruikelijk is, zal heel kritisch bekeken worden. Aziatische buiging of Afrikaanse schouderbump dan maar?

Personeel

In de vollegrondstuinbouw zag je al jaren groei, groei en nog eens groei om maar zo efficiënt mogelijk te produceren en kosten te drukken. Dat werd dit voorjaar nogal eens een grote uitdaging toen er (tijdelijk) te weinig personeel aanwezig was om asperges en aardbeien te oogsten. Het uitplanten op de bestaande machinerie zou volgens de richtlijnen haast niet meer mogelijk zijn. Aan de was- en sorteerlijnen staan mensen ook dicht bij elkaar, los het maar op. Door de creatieve instelling van de Nederlandse tuinbouwondernemer werd de schade echter beperkt maar ideaal werken, nee.

Risico’s bedrijfsvoering

Nu het risicobewustzijn groot is, is dit hét moment voor doorlichten van de bedrijfsvoering. Zomaar wat losse flodders: Minder grote bedrijven? Meer mechanisatie/automatisering, dus minder personeel nodig? Meer gecontroleerd telen, zoals gesloten systemen? Geen monocultures meer maar een ruime rotatie? Strokenteelt? Groener telen? Minder internationaal, meer lokaal produceren en afzetten via de korte keten?

Wat gelukkig wel hetzelfde blijft, is de creativiteit van tuinders en creativiteit is hard nodig om de noodzakelijke veranderingen door te voeren.