Nu weer: nanodeeltjes geladen met het juiste DNA kunnen planten resistent maken tegen van alles.
Je kunt mij veel wijs maken over wat er allemaal wel of niet kan met een plant. Onderzoekers van wat de beste universiteit van de wereld schijnt te zijn, MIT in Boston, hebben nu een nieuwe methode om gewenste genetische eigenschappen aan planten toe te voegen: nanodeeltjes waar het gewenste DNA zich aan bindt en die vervolgens aan planten worden toegediend.
Om daar dan hun heilzame werk te verrichten. Bijvoorbeeld de betreffende plant resistent maken tegen schimmels of tegen droogte. Of de plant lichtgevend maken. Ongelukkigerwijs probeerden de Amerikaanse onderzoekers eerst die eigenschap uit op een plant. Je kon ineens in het pikkedonker een boek lezen bij je nanobehandelde kamerplant.
Wat de goegemeente er niet van vindt
Wat maar aangeeft dat technisch zeer knappe koppen bijzonder weinig kaas gegeten hebben van wat de goegemeente nuttig of noodzakelijk vindt. Immers, lichtgevende planten, dat is wel zo ongeveer het summum van onnatuurlijkheid. Dan kun je honderd keer roepen dat het daar ging om een bioluminiscent enzym, dat met nanotechniek naar de bladgroenkorrels was gespoten, de kritische burger zit al hoofdschuddend achter zijn beeldscherm.
Gat in de markt na verbod Crispr-Cas
Vanuit Europees oogpunt lijkt het Massachusetts Institute of Technology met deze nanomethode op zich overigens handig in het gat te springen dat door het verbod op Crispr-Cas was gevallen. Dan hier planten maar mee wapenen.
Je kunt onze bestuurders van alles wijsmaken
Maar vanuit dezelfde overdaad aan regelgeving die heerst rond alles wat te maken heeft met voeding en gezondheid van mens en plant, zal ook deze nanotechniek zonder twijfel net zo eindeloos worden vertraagd als Crispr-Cas. Want mij kun je alles wijsmaken. Maar datzelfde geldt voor onze bestuurders, die niet veel méér sjoege hebben van de diepere plantkunde en genentechnologie dan ik, maar des te meer van juridische en regelkundige voorzorgprincipes.