‘De andere kant van de duurzaamheidsmedaille’

De overheid is sterk in het stellen van ambities voor het terugdringen van de CO2-uitstoot. Die doelstellingen zijn steeds verder verspreid en er wordt steeds een bestuurslaag lager verantwoordelijk voor gemaakt. Dit begon met de doelstellingen vanuit het akkoord van Parijs.

Veel gemeentes hebben intussen ook ambitieuze plannen om zich te kunnen profileren als energieneutraal, CO₂-neutraal of welke term je er maar aan wilt geven. Vaak worden deze keuzes gemaakt zonder enige noodzaak aan kennis. Ik laat de discussie nog maar in het midden of wij met die maatregelen de klimaatverandering kunnen tegenhouden.

Regelingen vanuit overheid

Als we de ambities willen realiseren, is het voor mij niet de vraag welke keuzes we moeten maken in het verduurzamen. We moeten alle huidige mogelijkheden inzetten. Dus: windmolens, zonnepanelen en geothermie. Om dit te ondersteunen, stelt de landelijke overheid hiervoor ook verschillende regelingen beschikbaar. Het bedrijfsleven en vooral de agrarische sector pakken de handschoen op en zetten grote stappen of willen deze stappen maken.

Beschikbaarheid van voldoende kennis en tijd om de aanvragen te beoordelen is een steeds groter probleem

Weer de overheid tegenkomen

Tot zover alles goed, maar dan de andere kant van de duurzaamheidsmedaille. Je hebt je huiswerk goed gedaan en je wilt een mooi project realiseren. Dan kom je vervolgens diezelfde overheid tegen bij de vergunningaanvraag en in het geval van grotere projecten zelfs bij verschillende overheidslagen: gemeente, waterschap, provincie en ministeries. Beschikbaarheid van voldoende kennis en tijd om de aanvragen te beoordelen is een steeds groter probleem. Dit geeft alweer druk op de tijdsplanning.

Zelfs gemeenten en provincies staan soms tegenover elkaar in het realiseren van een wind- of zonneproject

‘Wat meer regie zou een goede zaak zijn’

Daarnaast zijn de uitgebreide inspraakprocedures in Nederland soms handvatten voor ‘burgerpartijen’ om projecten te dwarsbomen. Zelfs gemeenten en provincies staan soms tegenover elkaar in het realiseren van een wind- of zonneproject. Dit kan en zou toch anders moeten. Ik pleit niet voor een totalitaire staat, maar wat meer regie zou een goede zaak zijn. Het geld dat bespaart kan worden met het beter realiseren van projecten, kan op die manier beter besteed worden, want tijd is geld.