‘Bonanza met zonnepanelen’

Er is een ware run op grond voor zonnepanelen. Er zijn – zeker in het noorden van het land – amper boeren die niet een projectontwikkelaar voorbij zagen komen. Die willen het liefst flinke lappen grond: 10 hectare of meer.

Een zonnepark in Drenthe.

Ze hebben vaak mooie aanbiedingen. Vergoedingen van € 8.000 per jaar of meer per hectare komen voor. Soms wordt alleen al voor de optie op een gunstig gelegen perceel tegen de € 1.000 per jaar (!) geboden.

Gestuwd door het klimaatbeleid en natuurlijk de SDE-subsidie is er zo een ouderwetse ‘bonanza’ gaande. Slimme internetjongens hebben de bitcoin, boeren met grond de zonnepanelen. Vooral wie overweegt te stoppen, heeft er een mooie optie aan.

Een zonnepark oogt lucratief, maar wie panelen plaatst is op die grond geen boer meer. En voor lange tijd niet.

Wie zelf boer wil blijven, moet zich wel even goed achter de oren krabben voor hij een contract tekent. Henk Bleker, in zijn hoedanigheid als vertegenwoordiger van zonneparkbedrijf Powerfield, spreekt van een ‘zevende gewas’ en roept boeren op de panelen in het bedrijfsplan op te nemen.

Wat hij er bij moet vertellen is dat bij een zonnepark 25 jaar lang geen sprake kan zijn van vruchtwisseling. Niks bouwplan, het is een levensplan. Daarnaast zijn er talloze fiscale en regeltechnische details die maken dat de combinatie van boeren en zonnepanelen exploiteren problematisch is. Lucratief oogt het wel, maar wie een zonnepark zet, is – op die grond – geen boer meer.