Ik ben het zat! Voor de zoveelste keer tref ik een vaatwasser aan waar de vaat in gemieterd is.
De jeugd heeft de vaatwasser in moeten ruimen en dat gaat niet zonder slag of stoot. Ik als vrouw kan al niet hebben dat ik juist voor dit klusje onze enige, inmiddels 17-jarige, dochter steeds oproep. Zo geëmancipeerd ben ik ook weer wel, daarom komen ook regelmatig de jongens aan de beurt. Heel gek, maar onze 19-jarige zoon doet dat heel netjes, daar mag ik helemaal niets verkeerds over zeggen, maar onze derde zoon van 8 jaar oud zorgt er telkens voor dat zijn kleine, 2 jaar jongere broer dan de pineut is.
De keuken verandert tegelijkertijd in een waar slagveld
Ik zit op het toilet en luister de discussie af. Als jij de vaat inruimt, dan mag je zo dadelijk op mijn Nintendo. Uh …, zegt de 6-jarige, ik pak mijn chromebook wel. Ja, maar als je me helpt, dan krijg je mijn wachtwoord van Fortnight. Nee, zegt de jongste, die heeft Siem al voor mij aangemaakt, die heb ik dus niet meer nodig. Dan komt de 17-jarige puberdochter binnen getierd. “Zijn jullie nog niet klaar met de vaatwasser?”
Waarom wilde ik 4 kinderen?
De keuken verandert tegelijkertijd in een waar slagveld. Stoelen schieten in het rond, ik hoor gegil en ‘mama’ roepen en nog voordat ik het toilet verlaten heb, lopen er twee jankende kinderen rond die mijn broek weer net zo hard naar beneden trekken als dat ik hem zojuist opgetrokken heb. Heel het huis staat op zijn kop en ik word boos op onze puberende dochter dat ze 2 kinderen aan het huilen heeft gemaakt. Ik dirigeer haar naar de keuken om het klusje af te maken en de stoelen weer recht te zetten. Hoe had ik ooit kunnen bedenken dat ik 4 kinderen wilde?
Ik stel me voor hoe dat er straks op het bedrijf aan toe zal gaan. Wat een leven zal dat geven, maar er is ook een groot voordeel. Boze mensen krijgen heel veel werk verzet.