Als wij gaan staken, merkt niemand dat, behalve ons eigen gezin.
Met de oogst van ons zachtfruit in aantocht is het lekker druk. Alles moet weer op orde gebracht worden voor het personeel. Wij hebben zelf nog geen tekort, maar we merken wel dat het steeds moeilijker wordt personeel te vinden. Dat geldt voor de buitenlandse werknemers, maar ook voor jongens en meisjes uit de buurt. We moeten goed ons best doen om er voldoende te krijgen. De economie trekt aan en een weekje langer op vakantie met pa en ma, of eerst met pa en dan met ma, zit er dan wel in en voor je het weet is de vakantie alweer voorbij.
‘Mensen weten vaak niet wat erbij komt kijken voordat het in hun boodschappenkarretje ligt’
Van groentechefs tot retailers
We zijn niet alleen druk met de voorbereidingen op het seizoen, maar ook met veel bezoekers die komen kijken hoe het er bij ons aan toe gaat. Ik zie van alles voorbij komen, van groentechefs tot retailers tot beleidsmakers, maar ook gewoon een groep fietsers. We leggen dan graag uit wat we allemaal doen, want mensen weten vaak niet wat erbij komt kijken voordat het in hun boodschappenkarretje ligt. Ik hoor dan ook vaak ‘geen wonder dat ze zo duur zijn’. Dan leg ik uit dat eten in Nederland helemaal niet duur is, we zijn zelfs een van de goedkoopste landen in Europa! Als wij als telers goed en duurzaam moeten werken, met eerbied voor grond, water en lucht, dan mag daar best wat tegenover staan.
‘Als we samen natuur willen, dan ook samen betalen’
Schade door vogels
Maar dromen zijn mooi, de werkelijkheid is anders. Als fruitteler worden we namelijk gestraft als we met de fauna goed omgaan. Meer vogels betekent immers meer schade en die wordt niet meer vergoed omdat er ordinaire bezuinigingen zijn doorgevoerd waar wij niets tegen kunnen doen. Net zo min als tegen de vogels die de schade veroorzaken. Als wij gaan staken, merkt niemand dat, behalve ons eigen gezin. Dus provincies, los dit op en laat je van de goede kant zien. De fruitteler is geen speelbal. Hij wil de bedrijfsschade wel lopen, maar dan moet hij er ook invloed op kunnen uitoefenen en dat is hier niet het geval. Als we samen natuur willen hebben, dan moeten we dat ook samen betalen en het niet afwenden op de sector. Ik vind dat niet 60% maar 100% van de schade vergoed moet worden.