Figureren in een nachtmerrie

In de zomer van 2009 lagen er drie televisieploegen op de stoep voor een klein ziekenhuis in een provinciestadje in Brazilië.

In het ziekenhuis vochten een man en zijn twee zoons voor hun leven. Zij waren besmet met een zeldzaam agressief virus dat overgebracht werd door teken. Normaal gesproken viel er in heel Brazilie niet meer dan één slachtoffer per jaar. Nu waren er vier gezinsleden getroffen en nog wel uit Nederland. Ik was ook doodziek, maar lag bij onze vrienden in huis. Toen ik nog niet ziek was, mocht ik mijn man en kinderen niet bezoeken. Zij lagen in quarantaine. Vandaar dat ook de pers niet binnen kwam. Toen we eenmaal een beetje hersteld waren, werd ik, om de tv-ploegen te ontlopen, via de achteringang naar binnen gesmokkeld. Het was net een film, maar het was bepaald geen pretje om daarin de hoofdrol te spelen.

Ik moest aan deze donkere episode van ons leven denken, toen ik een interview zag met een vrouw in Duitsland met de Ehec- besmetting. Zij figureert ook in een soort horrorfilm. Maar ik leef ook mee met onze Nederlandse komkommertelers. Wat een ellende krijgen zij over zich heen! Doe je je uiterste best om schone gezonde en smakelijke komkommers te produceren en dan krijg je deze shit over je heen! Letterlijk deze shit, want ik begrijp dat deze bacterie alleen voorkomt in dierlijke mest. De producten moeten dus geproduceerd zijn met dierlijke mest en rauw verorberd.

Het lijkt logisch om te denken dat het inderdaad om biologische komkommers, sla of tomaten moet gaan. Maar dat zou toch wel een hele wrange uitslag zijn! Hoezo is biologisch dan zo logisch? Door grove fouten van collega’s (en waarschijnlijk Spaanse collega’s) raakt een teler van de ene op de andere dag zijn producten niet meer kwijt. Ik denk dat iedere teler kan invoelen wat een ellendig gevoel dat is. Zelf doe je je stinkende best, maar nu sta je helemaal machteloos. Hopelijk komt uit het onderzoek dat de Nederlandse vruchtgroente schoon en veilig is. En dan maar hopen dat de supermarkten in de toekomst altijd kiezen voor de zekerheid van de Nederlandse vruchtgroente uit de kas. Dan zou er toch een goed einde aan dit verhaal zitten.