‘Zittenblijvers’

Mooi, er ontstaat enige duidelijkheid over het gebruik van het menselijk lichaam. Suiker was al fout en nu weten ze te vertellen dat ‘het zitten’ het nieuwe suiker is, met andere woorden…, een nieuwe drug.

Nu wil het toeval dat ik, en u natuurlijk ook, hele kudde mensen ken die voor ons gevoel tegen de middag uit bed rollen, zich aankleden met grijze sokken en zich begeven naar het lastigste huis voor ondernemers.

Enkele fanatiekelingen uit deze kudde trachten te ontvluchten en om deze toch nog enigszins volgbaar te maken krijgen zij een mooi pakje aan en een auto tot hun beschikking, zodat zij stiekem op hoekjes kunnen gaan staan kijken.

Om te voldoen aan de eisen van hun salaris brengen ze daarna een verslag uit dat gretig aftrek vind bij de afdeling juridische zaken. Via Vrouwe Justitia lukt het hen dan hun eigen (on)kosten te dekken. Maar vooropgesteld, dit gebeurt allemaal zittend.

Veiligheid speerpunt

Nu zijn wij als praktijkmensen heel de dag in de weer en kennen wij onze bedrijven van haver tot gort. En zoals het een goede werkgever betaamd, houden wij alles in de gaten. Dat maakt dat veiligheid meestal tot onze speerpunten behoort, want aan zieke en beschadigde werknemers hebben we niets.

Dwangbeschikking raakt kant nog wal

Dat brengt mij bij de clou van dit verhaal, wij kregen een dwangbeschikking omdat de veiligheid bij ons in het geding zou zijn. In onze ogen raakte de klacht kant nog wal, daarom togen wij naar dat lastigste huis voor ondernemers. Tijdens een gesprek met de zittenblijvers werd medegedeeld: ”nou, in theorie … Bam klaar.”

Theorie, wat nou theorie?! Kom dan eens bij ons kijken! Maar nee, daar konden ze niet aan beginnen. Nu is dus al mijn hoop gevestigd op die nieuwe drug, het probleem van ‘zitten’. Zou het dan eindelijk lukken om dat huis in beweging te krijgen?