Werkgelegenheid in de tuinbouw

Het is opmerkelijk dat een absurde situatie die langzaam en in de loop van veel jaren is ontstaan, voor de gewenning, niet als absurd wordt ervaren.

Voorheen in economisch moeilijke tijden, als er veel ontslagen vielen in de industrie, konden veel werknemers vaak in de agrarische sector nog wel terecht omdat daar de kosten van het scheppen van een extra arbeidsplaats vele malen lager zijn dan in de industrie.

Tegenwoordig heeft echter vooral de glastuinbouw te maken met een flink gebrek aan arbeidskrachten terwijl er in Nederland op dit moment ongeveer een miljoen werkwilligen niet of niet volledig deelnemen aan het arbeidsproces.

Voor deze absurde situatie zijn een aantal oorzaken: een belangrijke is dat het UWV, de instantie die mensen met recht op een uitkering uitbetaalt, spreekt van cliënten in plaats van uitkeringsgerechtigden. Bij cliënten streeft men altijd naar een zo groot mogelijk aantal, maar bij uitkeringsgerechtigden moet men juist steeds streven naar een zo klein mogelijk aantal door de mensen zo snel mogelijk weer aan een goede baan helpen.

Inmiddels is duidelijk geworden dat het UWV bovendien enkele duizenden “klanten” heeft zonder adres en dan is de veronderstelling onontkoombaar dat er ook nog veel meer duizenden “klanten” zullen zijn met wel een adres maar dat het onjuist is en dat  dus de op dat adres betaalde uitkeringen niet terecht zijn.

Een direct gevolg van deze situatie is dat, om dat allemaal te bekostigen, niet alleen de al hoge loonbelasting maar ook de bijdragen aan de sociale lasten steeds hoger moeten worden met onbetaalbare lonen als gevolg.

Steeds vaker krijgen mensen met zorgen en een klein inkomen te horen: “stop maar met werken want het totaal van de uitkering plus toelagen en subsidies is zonder te werken voor jou hoger dan je netto loon, na aftrek van belastingen en heffingen, als je door blijft werken”.

Het absurde van de situatie is dus dat de hoge loonbelasting en sociale heffingen noodzakelijk zijn om de werkloosheid te betalen die daarmee weer wordt veroorzaakt en aangewakkerd.

Een bijkomend probleem is dat de overheid nu helemaal geen idee meer heeft van het werkelijke aantal werkzoekenden in Nederland want heel veel mensen, vooral vrouwen, nemen niet eens meer de moeite om zich te laten inschrijven als werkzoekenden want het nettoloon dat is voor hen overduidelijk veel te laag om te gaan werken. Vooral in de glastuinbouw is er voor vrouwen veel geschikt seizoens- en deeltijdwerk met goede randvoorwaarden zoals kindercrèches maar door de hoge belastingen en heffingen ontbreekt een aantrekkelijke nettobeloning voor een baan.

De bewering dat buitenlandse werknemers onmisbaar zijn in de tuinbouw is economische prietpraat van iemand die blind is voor de huidige absurde situatie inzake werk en loon in Nederland.

Afgezien van het feit dat het buitengewoon asociaal is om bekwame buitenlandse werknemers, die in hun land node gemist kunnen worden, uit hun eigen leefomgeving naar hier te halen, zijn buitenlandse werknemers helemaal niet goedkoop als al de bijkomende kosten en lasten worden doorgerekend,  waaronder alleen al het verlies aan baten doordat het grootste deel van hun lonen elders en niet in Nederland wordt uitgegeven.

De Nederlandse economie zal een enorme stimulans krijgen als de belastingen en heffingen vooral op minimumlonen drastisch naar beneden worden bijgesteld.

Dat gaat zonder verlies van inkomsten voor de overheid want opeens  zullen dan heel veel “klanten” van het UWV , in plaats van uitkeringsgerechtigd, weer gaan verdienen en betalers van redelijke belastingen en bijdragen worden.