Moderne illegale arbeid kent geen winnaars

Italiaanse tuinders laten die economische vluchtelingen dan maar tomaten plukken. Voor de helft van wat de goedkoopste EU-burger moet krijgen. Maar het tien- of twintigvoudige van wat een landarbeider in Afrika vangt. En toch zijn er geen winnaars.

Wie de laatste jaren wel eens een toeristische stedentrip naar de zuidelijke helft van de EU heeft gemaakt, die weet hoeveel Afrikaanse ‘gelukszoekers’ er een centje proberen te verdienen met het verkopen van prullaria.

De route over zee van Noord-Afrika naar met name Italië kwam vandaag weer schrijnend in het nieuws. De afgelopen week kwamen er weer heel wat gammele bootjes in moeilijkheden: voor minstens 700 mensen die op die manier de EU in wilden komen kwam hulp te laat.

Italiaanse onderzoekscommissie

Tegenover die honderden staan de honderdduizenden die de afgelopen jaren wél met succes naar Italië en Spanje wisten te komen. De meerderheid komt uit landen waar het economisch niet geweldig gaat, maar waar politiek niet veel bijzonders aan de hand is. De zogeheten ‘gelukszoekers’.

In Italië stuitte onlangs een parlementaire onderzoekscommissie tijdens een onaangekondigde inspectie op wantoestanden met honderden seizoensarbeiders bij een grote coöperatie in de buurt van Rome. De buitenlandse arbeiders werken er te lange dagen, verblijven in armoedige provisorische onderkomens en verdienen maar een paar euro per uur.

Moderne slavernij

Dergelijke beelden kunnen in Spanje ook al jaren gemaakt worden door journalisten die een beetje zoeken. “Moderne slavernij!” heet dat dan te zijn.

Dat is dan weer een groot woord. 3 of 4 euro per uur is voor de Afrikanen van de andere kant van de Sahara altijd nog een enorme verbetering ten opzichte van de 1 of 2 euro per dág, die ze in eigen land verdienen met eenvoudig agrarisch werk. Maar het geluk dat ze voor ogen hadden op hun risicovolle tocht van daar naar hier, dat is het natuurlijk ook weer niet.

Illegalen in Nederland

Ooit draaide de Nederlandse tuinbouw voor een deel op de inzet van illegaal in ons land verblijvende en werkende Marokkanen en Turken. Tuinbouwvoorman Frans Hoogervorst stelde toentertijd heel nuchter dat zolang die mensen bij een tuinder netjes het cao-loon kregen, hij er niks slechts in zag.

Naar dergelijke simpele nuchterheid is het makkelijk terugverlangen. De illegalen van toen kwamen niet met gevaar voor eigen leven aangedobberd. En er wás toen nog een nijpend tekort aan beschikbare ‘handjes’ in de tuinbouw.

Nu hebben we Oost-Europeanen zat. En vraag je je daarnaast stilletjes af of de parlementaire onderzoekscommissie die aangetroffen illegale Afrikanen dan ook netjes hebben afgeleverd bij de Italiaanse vreemdelingenpolitie om ze ordentelijk naar hun land van herkomst te laten terugbrengen. Geen winnaar te bekennen in dit dossier.