De psychologie van voor jezelf beginnen

“Bernd, waarom ben je eigenlijk ondernemer geworden?” En niet één of ander sociaal wenselijk lulverhaal dat je ondernemers wilt helpen. Gewoon je eigen gevoel.” “Als je het zo stelt hoef ik niet lang na te denken. Ik ben ondernemer omdat ik graag zelf beslis wat ik doe in plaats van over de portemonnee van iemand anders.”

Mijn overgrootvader woonde in Achlum. Het Friese dorpje waar ruim tweehonderd jaar geleden de verzekeringsmaatschappij Achmea werd opgericht. Hij werkte daar als chef-machinist bij de plaatselijke zuivelfabriek. Maar hij was ook huisbaas van enkele panden in het dorp en hij had een kroeg die door mijn overgrootmoeder werd bestierd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog dacht hij na over de toekomst voor zijn enige zoon Berend Feenstra.

Machinefabriek Postma & Feenstra

Hij verzamelde machines waarvan hij dacht dat ze na de oorlog schaars zouden worden. Met behulp van deze machines en aandelenkapitaal van mijn overgrootvader kon mijn opa na de oorlog de machinefabriek Postma & Feenstra oprichten. Een fabriek waar transport- en rolbanen voor melkbussen en melkflessen werd gemaakt. In de jaren zestig van de vorige eeuw werd mijn vader, de oudste Feenstra-zoon, klaargestoomd als opvolger voor mijn opa. Eerst de Hogere Zuivelschool in Bolsward en daarna aan de slag als assistent-directeur van de zuivelfabriek in Oldeboorn.

Hart volgen

Daar in Oldeboorn besloot hij om een andere weg te kiezen. Hij nam ontslag en volgde zijn hart. Hij nam zijn jonge gezin mee naar Noord-Holland en ging een verkorte lerarenopleiding opvolgen in Den Bosch. Doordeweeks woonde hij bij zijn oom en tante in Vught. In het weekend was hij bij ons. Nadat hij zijn lerarenakte had gehaald werd hij leraar en bevlogen ambassadeur van beroepsopleidingen in de levensmiddelenindustrie.

Gelukszoekers uit Friesland

“Was je op de vlucht toen je naar het Westen ging verhuizen?”, vroeg ik mijn vader toen ik wat ouder was. “Klopt. Jouw oma wilde alles voor mij bepalen en daar had ik geen zin in. Ik houd er niet van als mensen tegen mij zeggen wat ik moet doen. Dan word ik dwars. Oma bemoeide zich werkelijk overal mee. De druppel die de emmer bij mij deed overlopen was de bruiloft. Oma wilde bepalen wie wel en wie niet op ons huwelijk mocht komen. Wij waren daar niet van gediend en jouw moeder heeft oma toen gevraagd zich niet meer met het feest te bemoeien. Zij dreigde toen te stoppen met betalen van het feest. Geen probleem zei je moeder toen. Ik kan het feest prima zelf betalen. Ik werk namelijk vanaf mijn 15e. Voor jouw zoon is dat wat lastiger want die heeft tot nu toe alleen nog maar in de studieboeken gekeken. Vrijheid is dus de belangrijkste reden waarom ik ben ‘gevlucht’ uit Friesland. Tegenwoordig noemen ze dat gelukszoekers geloof ik”, sloot mijn vader af met een bulderlach.

Het goede voornemen is een mooie traditie die ik koester. Voor 2017 sluit ik me graag aan bij de wens die ‘good old’ Ad Visser onlangs op televisie verkondigde: “Laten we bidden voor mensen die het moeilijk hebben. En voor mensen die moeilijk doen …”