Knoop in je maag

Door luchtige weblogs als de vorige kan u de indruk krijgen dat mijn leven een aaneenschakeling is van plezier en ontspanning.

Ik kreeg zelfs laatst van een medewerker van het energiebedrijf  te horen dat hij dacht dat ik niet met begrotingen werkte. Nee, natuurlijk niet. Ik laat alles maar gewoon een beetje op me af komen en ik zie wel waar het schip strandt, nou goed?

Alsof er ook nog maar één bank is, die daar tegenwoordig genoegen mee zou nemen. Voor ieder krediet, nieuw of bestaand, moet je tegenwoordig al je cijfers neerleggen. Begrotingen, balansen, liquiditeitsprognoses enzovoort.

Ik kan ze niet eens ongelijk geven. Het is spannend in de glastuinbouw en die spanning voel je ook bij de leveranciers. Binnen een week bellen ze soms al waar hun geld blijft. Het is een machteloos gevoel als je steeds ieder dubbeltje moet omkeren. En heel vervelend als je hoognodige investeringen moet uitstellen. Om van de spanning bij onze collega’s nog maar te zwijgen. Ik ken eigenlijk geen glastuinder die deze problemen niet kent. 

Ik loop zelf vaak ook met een knoop in mijn maag, want ik herken maar al te goed de problemen waarmee wij indertijd in de rozen geconfronteerd werden. De situatie ligt echter gelukkig  anders en daardoor zie ik nog wel kansen. Maar die moet ik wel (kunnen) benutten. Ik ben bijvoorbeeld heel blij dat de gasprijs eindelijk een beetje gaat zakken en hoop dat er nog een paar centen af gaan!

In mijn bijzondere geval voel ik me niet vrij om te me te beklagen. Ik heb zelf vrijwillig en met volle overtuiging opnieuw gekozen voor deze uitdaging. En er zijn genoeg dagen dat ik mezelf afvraag of dit nog wel zo leuk is. Maar dan denk ik weer terug aan dat jaar dat ik geen glastuinbouwondernemer was en dan kies ik er toch voor om te behoren tot deze wereld. In de geweldige dynamische interessante wereld die de tuinbouw is. En mijn hart bloedt voor al die collega’s die moeten stoppen.  Maar moet dan ook iedere weblog gaan over de crisis?