Laatste nacht op de tuin

Zaterdagavond in Naaldwijk kwam hij een leuk blond meisje tegen. Ze raakten wat aan de praat. Hij een echte Heulenaar, zij kwam uit De Lier. Hij had net zijn tuinbouwopleiding afgerond en zou mee gaan werken bij zijn vader op de tuin. Zij wilde studeren in Amsterdam.  Hun enige overeenkomst was dat hun beide ouders het tuinbouwbedrijf hadden moeten verkopen. Ze herkenden in elkaars verhalen wel iets van de sfeer bij hun thuis.

Zijn vader had een modern bedrijf neergezet en samen met zijn moeder hadden ze een mooi, degelijk huis laten bouwen. Groot genoeg voor hun grote gezin, ieder had er een kamer. Rond het huis lag een mooie bloementuin waarin zijn moeder ieder vrij uurtje bezig was en ook een gedeelte met wat geitjes en konijnen. Ja, hier zouden ze de rest van hun leven wel willen blijven. Het plaatje leek compleet.

Het laatste jaar was zijn vader vaak wat stil en soms ook kortaf naar zijn moeder en de anderen, je merkte dat het niet goed ging. Uiteindelijk besloten ze hun tuin en huis te verkopen. Ze mochten na de verkoop een jaar langer in het huis blijven wonen. Toen kwam toch het moment dat ze afscheid moesten nemen. Elke dag wat kleine spullen meenemen naar het huurhuis, tot het moment dat ze echt weg moesten. Voor de buitenwereld leek het alsof het hem makkelijk af ging, maar van binnen was het zo moeilijk.  Nu al leek zijn leven een drastische wending te krijgen.  Niet bij zijn vader op de tuin, weg van de vertrouwde plek.

Die avond zaten ze voor het laatst aan de grote tafel . Vanavond zouden ze allemaal in het huurhuis slapen. “Ma ik blijf nog een nacht hier, ik heb m’n slaapzak al boven gelegd”, zei hij. Ook zijn broer besloot nog een nacht te blijven. Oké, als jullie dit zo willen dan doe je dat maar zei zijn moeder.  Ze hadden allemaal zo hun eigen gedachten. Zijn ouders hadden zo hard gewerkt en nu zo weinig over. Het leek wel of ze met lege handen stonden. En ook zijn toekomst zag er definitief anders uit. Toen pakte  hij  aan het eind van de maaltijd hun handen vast en vroeg of mocht eindigen met de eeuwenoude woorden ‘Onze Vader…’