LTO blij met klimaatakkoord

LTO heeft breed afgesproken blij te zijn met scherpere klimaateisen. Nu de tuinders nog.

LTO Nederland reageert verheugd op het dit weekeinde gesloten klimaatakkoord. De ‘Paris Agreement’ is ambitieus, maar de Nederlandse land- en tuinbouw staat te trappelen om de leidende rol die ze volgens voorzitter Albert Jan Maat nu al speelt te blijven vervullen.

De reactie van Maat is geheel in lijn met de vooruitblik van LTO Glaskracht voorman Nico van Ruiten begin deze maand en de peptalk van ZLTO-voorzitter Hans Huijbers vorige week. “Onze sector is de snelst verduurzamende sector van alle sectoren in de Nederlandse economie”, sprak Huijbers, twee keer achter elkaar om het goed tot zijn leden te laten doordringen. Alsof ze het waarschijnlijk zelf niet zouden kunnen geloven. Ook mooi getimed kwamen daar eind vorige week de cijfers over de sterk teruggeschroefde CO₂-emissie van de Nederlandse glastuinbouw. Nu al de met de overheid afgesproken reductie voor 2020 gehaald.

Die CO₂ reductie van de Nederlandse kassen komt zelfs al in de buurt van de 40 procent CO₂ reductie die wereldwijd – wij met zijn allen dus, alle consumenten, alle industrieën – in 2050 minimaal moeten hebben gerealiseerd ten opzichte van 2010. Dat is dus de minimale reductie om de Aarde niet meer dan 2 graden te laten opwarmen. Willen we niet meer dan 1,5 graad opwarmen, dan moet het naar 70 procent minder CO₂ uitstoot.

Het nadeel van sneller dan eigenlijk hoefde je doelen halen is dat die doelen dan ook makkelijker zullen worden verscherpt. Kennelijk was het eenvoudiger dan gedacht. Daar kan nog wel wat af. En die kant zal het sowieso met heel veel van de huidige nationale en internationale afspraken gaan: die huidige afspraken zijn namelijk niet genoeg om de in Parijs afgesproken doelen te halen. En de glastuinbouw blijft in Nederland een grootverbruiker, alle besparing te spijt. Daar zal naar gekeken worden voor verdere besparing en uitstootvermindering.

Emissierechten

Een middel dat daar al jaren voor wordt ingezet is de handel in emissierechten. Dat die handel niet goed werkt mag helder zijn: terwijl heel de wereld het eens is dat het mogen uitstoten van CO₂ een schaars goed zou moeten zijn, blijkt uit de handel erin dat die rechten weinig waard zijn. Hoe die handel verfijnd gaat worden is in het jongste klimaatakkoord nog niet in detail uitgewerkt. Maar dat dat gaat gebeuren en wel op een manier die bij de uitstoters de duimschroeven gaat aandraaien, dat is na ‘Parijs’ onvermijdelijk.