Wittekool wind mee, rodekool windstil

De telers van sluitkool hebben er wel vertrouwen in, afgaande op de prijsontwikkeling voor wittekool.

Hoe anders was de stemming nog drie, vier maanden geleden, met de Russische markt op slot en Brusselse interventiemaatregelen om te voorkomen dat telers kopje onder zouden gaan in onverkoopbaar product. Vooral Poolse kooltelers zagen daarin een mooie aanleiding om zich in een vroeg stadium van een deel van hun product te ontdoen, wordt wel door Nederlandse telers geopperd. Hoe het ook zij, feit is dat er behoorlijk naar de prijs voor wittekool –en naar het product- gevraagd wordt, vooral vanuit Oost-Europa.

Inwendig zwart

Behalve voor de stemming en voor de prijsvorming is het ook vanwege de kwaliteit goed dat de afzet vlot doorloopt. In vergelijking met vorig jaar slijt de kool wat sneller, signaleert een teler desgevraagd. “Misschien dat er nog wel een gaatje valt voordat er nieuwe kool is.”

Duitse kooltelers zitten in lastigere omstandigheden: de prijzen blijven achter en in veel partijen wordt inwendig zwart gevonden. In Duitsland wordt meer grote kool geteeld, die is gevoeliger voor deze afwijking. Complicerend daarbij is dat de verschijnselen zich pas in de bewaring openbaren.

Malaise rodekool

Voor rodekool hangt de vlag er aanmerkelijk minder fraai bij, met zeer matige prijzen na enkele jaren waarin dit product het juist beter deed dan wittekool. Dat is waarschijnlijk precies de reden voor de huidige malaise. In Nederland en nog meer in Duitsland, is vorig jaar meer geplant dan de jaren ervoor. Die voorraad komt nu op de markt. Alleen naar de kleine maten schijnt nog wel wat vraag te zijn, aldus een insider. De verwerkende (diepvries)industrie –voor de grotere maten –is volgens hem tot op heden niet aan de markt. “Wellicht dat een deel van die voorraad straks weg gegooid zal moeten worden.”