‘Voedselbeleid’ kan niet zonder eigen minister

Het kabinet zegt het: onze voeding moet schoner en gezonder. Zou het helpen als er weer een échte minister voor komt?

Bij het groot zangkoor van groente- en fruitfans heeft zich nu ook het kabinet gevoegd. In de kamerbrief waarin Rutte II laat weten naar een integraal voedselbeleid toe te gaan, staat het duidelijk. Nederlanders zouden wat minder vlees en een stuk méér groente moeten eten.

Het kan bijna niet anders dan dat het Voedingscentrum dat ook gaat zeggen. Morgen komt deze voornamelijk in opdracht van de overheid werkende autoriteit op het ge bied van gezond eten met nieuwe richtlijnen in aanloop van een nieuwe Schijf van Vijf.

Vorige maand kwam Stichting Natuur en Milieu ook al met een initiatief voor het Menu van Morgen, met als aanbeveling nummer 1: eet meer groente en fruit. In rekenvoorbeelden was de aanbeveling van deze milieuclub dat we maar liefst 2,5 keer meer moeten eten dan we nu doen. Uiteraard ook weer te koste van nu nog t e veel en te vaak vlees.

En sinds vrijdag dus onze bloedeigen regering. Het is velen misschien ontgaan, met alle Haagse ophef rond vertrekkende, van plaats wisselende en nieuw aantredende staatssecretarissen. Maar het trekt misschien iets meer de aandacht van u als professionals in de voedselproductie en –handel, als wij vermoeden dat dit wel eens de opmaat kan zijn naar een nieuw ministerie van Voeding. Wat dan toch weer een beetje voelt als een terugkeer van de minister van landbouw. In plaats van een staatssecretaris van Economische Zaken (o ja, met landbouw in haar of nu zijn portefeuille).

Ambitieus gecoördineer

Jawel, een Minister van Voeding! Dat integraal voedselbeleid, dat een jaar geleden door de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid warm werd aanbevolen, houdt namelijk in dat alle beleidslijnen rond voedsel op een strak gecoördineerde manier bij elkaar moeten worden gebracht. Die lijntjes lopen nu langs drie ministers en een paar staatssecretarissen. Landbouw, Milieu en Gezondheidszorg springen het meest in het oog, maar ook logistiek (voedselverspilling is een hot item), handel, detailhandel en consumentenbescherming (prijstransparantie!) zijn aandachtspunten. Justitie telt ook mee, want aanpak voedselfraude mag niet vergeten worden, hoewel daar in de kamerbrief geen woorden over vuil worden gemaakt. Om van al dat ambitieus gecoördineer iets terecht te laten komen is minstens een minister nodig.

De vraag is wel wat voor een volgend kabinet er zou moeten komen om het eens te worden over een dergelijk ministerie. Het huidige kabinet heeft er maar liefst een jaar over gedaan om het WRR-rapport in een kamerbrief om te zetten. Kennelijk konden VVD en PvdA het niet eens worden over daadwerkelijke maatregelen om tot de wel door beide partijen gewenste schonere productie en gezonder voedsel te komen. Dat is dan ook het grootste gevaar: zonder doordouwer Dijksma die deze kar had kunnen gaan in gang had kunnen duwen, maar nu met treintjes in de weer moet, kan dat hele integraal voedselbeleid wel eens stilvallen zonder dat het ooit op stoom is gekomen.