Opmars van groene middelen

De tijd dat gif nog een geaccepteerde term was, ligt ver achter ons. Zelfs aan de opgepoetste term ‘gewasbescherming’ komen rafelrandjes.

Milieugroeperingen voorop, gevolgd door bezorgde burgers en politici, uiten hun twijfels over nut en noodzaak van de chemische middelen. In de discussie gaat het niet eens zozeer meer om de feiten; iedereen claimt zijn eigen gelijk. Het gaat veel meer om vertrouwen en beleving.

De traditionele chemieconcerns zitten bij voorbaat al in het verdachtenbankje. De burger herinnert zich vooral de schandalen, de misstanden en ongelukken; veel minder de successen in productiviteit en hun rol in (wereld)voedselvoorziening. Het is niet voor niks dat de concerns met grootschalige campagnes proberen hun imago op te poetsen. Zij hebben ook een verhaal te vertellen. Achter slogans als ‘Future of food’ (Syngenta), ‘Science for a better life’ (Bayer) of ‘We create chemistry’ (BASF) schuilt een strategie waarin duurzaamheid de boventoon voert. De bedrijven zijn actief op symposia, fora en, ja, op het erf. Zo is Bayer een hoofdsponsor van Kom in de kas.

Bayer gaat de boer op met Serenade. De schimmelbestrijder is het eerste groene middel uit de zogenoemde Green Deal waarvan de toelating is afgerond. Landbouw, bedrijfsleven én politiek hebben hoge verwachtingen van deze zogenoemde ‘laag-risico gewasbeschermingsmiddelen’. Vorig jaar sloten zij een convenant om de toelating ervan te versnellen. Het traject duurt twee jaar. Aan de toelating van nog elf middelen wordt gewerkt. Het lijkt simpel, maar de Europese en nationale regelgeving is ingewikkeld.

Met alleen de beschikbaarheid van een groen middel verandert er niks. De teelt vereist aanpassingen. De middelen moeten op een andere moment, mogelijk in combinatie met andere technieken, worden ingezet. Artemis, de koepel van producenten van biologische bestrijders, is optimistisch. Over vijf jaar is de helft van het middelenpakket groen, verwacht deze.

Een mooie ontwikkeling dus voor de tuinbouw. Met één kanttekening: als er in de teelt écht iets mis gaat, moet een ‘ouderwets’ middel soelaas kunnen bieden.