Door het hobbyisme van stadslandbouw heen kijken

Het is deze week vier dagen lang (jazeker) Dag van de Stadslandbouw. Terecht dat Groenten & Fruit daar zo goed als geen aandacht aan besteedt?

De stadslandbouw, of als we het nog wat hipper willen zeggen Urban Farming, is een hype. Een knuffel-item voor algemene media, waar een vakblad maar beter niet al te veel woorden aan vuil moet maken.

Dat is in de afweging, die wij op de redactie over dit onderwerp maken, de ene kant van de medaille.

Maar aan de andere kant luidt het: stadslandbouw is een belangrijke maatschappelijke ontwikkeling die de kijk op groenteteelt verandert en wereldwijd kan zij door de rappe groei van megasteden een enorme marktkans zijn voor professionele telers.

Het is langs die lijn dat de Floriade in Almere (2022) nu al wordt gepositioneerd.

Rare idealisten

Die tweedeling lijkt een beetje op de scheidslijn tussen gangbare en biologische teelt. Gangbaar, dat was voor de professionele teler, biologisch, dat was een hobby voor rare idealisten. Dat laatste is aantoonbaar niet (meer) waar. De meeste biologische telers gaan zeer professioneel te werk en er zijn ook heel wat bedrijven die groter zijn en meer winst maken dan gangbare teeltbedrijven.

Gaat dat met stadslandbouw ook gebeuren? Probleem bij het beantwoorden van die vraag is: wat verstaan we precies onder stadslandbouw? Wie er op googelt of er over leest in kranten en bladen, die ziet nog veel voorbeelden van hobbyisme voor rare idealisten. Ongevaarlijk, maar voor professionele tuinders ook weer niet erg serieus te nemen.

In het denken rond stadslandbouw wordt vaak ook biologisch en local for local meegenomen. Eerlijke teelten en weer dichtbij de mensen, zodat jong en oud weer weet waar hun voedsel vandaan komt. Maar ook is er een stroming die zich juist richt op hightech teelt voor de moderne stedeling: onder leds in omgebouwde leegstaande kantoorpanden middenin de stad.

Miljoenen stedelingen

Beide systemen staan nogal ver af van de manier waarop Nederlandse tuinders nu telen en ondernemen. Een derde betekenis staat veel dichter bij uw praktijk: teeltgebieden in  het hart van grootstedelijke agglomeraties. Tuinbouw is dat al sinds eeuwen altijd geweest. Het Westland is het feitelijk nog steeds, ingeklemd tussen Den Haag en Rotterdam. In Nederland wordt die betekenis niet zozeer aan stadslandbouw gehangen. Misschien ook omdat het Westland veel meer produceert dan wat die paar miljoen randstedelingen op kunnen. Maar toch, als de Nederlandse tuinbouw dergelijke clusters gaat neerzetten in metropolen in China waar onze Randstad vijf keer in past, dan doet ze feitelijk meer dan wie ook aan stadslandbouw.

De Dag van de Stadslandbouw kan een van de aanleidingen zijn om het daar toch eens af en toe over te hebben in Groenten & Fruit en op www.gfactueel.nl. Bij deze, dan maar.