Vaarwel Tiny

Een kleine drie maanden geleden sprak ik hem nog bij een bijeenkomst van SIGN. Druk als altijd.

We stonden zo te kletsen dat iedereen de zaal had verlaten en we vriendelijk verzocht werden om ‘op te hoepelen’. Tiny Aerts vertelde me vol vuur over zijn reizen die hij de laatste jaren naar het buitenland maakte. Thuis wachtte zijn trouwe viervoeter dan tot hij weer boven water kwam.

Het was 1986 toen ik Tiny in al zijn omvang ontmoette. Toen nog met een volle kop vlasblond haar. Een Brabander met vrolijke glimlach en nog een groentje als bestuurder. Nou ja, beginnend; hij zat al jaren in de carnavalsvereniging van Elshout. Dat was een taak die hij zeer serieus opvatte en zo nodig met nog meer plezier deed. Zijn trompet was zijn handelsmerk.

We gingen met de komkommercommissie naar Kreta. Een vrolijk groepje ongeregeld met Nol van Dijk als kapitein. Later zou Tiny het stokje van hem overnemen. Ik, als secretaris, was de enige vrouw in het gezelschap. Toen de directie van het hotel in Agios Nikolaos vroeg wie we waren vertelde Nol dat we een basketbalclub waren. “En zij is onze captain”. Erg geloofwaardig klonk het niet, maar dat kon niemand schelen.

In het trappenhuis van het hotel hing een verroeste hoorn, waar Tiny zijn oog op had laten vallen. Luidkeels verkondigde hij dat hij me een serenade ging brengen onder mijn balkon. Ik geloofde er niet veel van. “Als jij me een serenade brengt, dan spring ik van mijn balkon in het zwembad”, blufte ik terug.” En vergat het voorval. Tiny niet.

Een paar dagen later, midden in de nacht, hoorde ik zachtjes zingen onder mijn raam. Daar stond de hele komkommercommissie, samen met Tiny en zijn verroeste hoorn. Hij blies het hele hotel wakker. Enfin, de rest laat zich raden. Ik ben mijn belofte nagekomen.

We spraken regelmatig over de ontwikkelingen in de tuinbouw. Ik was het niet altijd eens met zijn opvattingen, maar deelde zijn zorg om de sector. Aimabel bleef hij, met een enorm hoge aaibaarheidsfactor. Eens komkommerteler, altijd komkommerteler. Onvermoeibaar in de strijd tegen Californische trips, toen biologische bestrijding nog geen gemeengoed was in de komkommerteelt. Het is heel erg jammer dat zijn familie deze vriendelijke man veel te vroeg moet missen. Ik wens hen heel veel sterkte toe. Vaarwel Tiny.