Te in gewikkeld? Weg ermee!

Wat is de overeenkomst tussen schoolkinderen en het boerenleven enerzijds en aan de andere kant de Eerste Kamer en de productschappen?

“Nederlandse kinderen tussen de 6 en 12 jaar oud weten vaak betrekkelijk weinig van het boerenleven. Zo denkt ruim een kwart van de basisschoolleerlingen dat leer gemaakt wordt van kunststof en meent één op vijf scholieren dat aardappels aan een boom of struik groeien.”

Dat blijkt – zo lees ik op boerderij.nl – uit een enquête uitgevoerd in opdracht van de Mechan Groep, de Nederlandse importeur van trekkermerken als Fendt, Valtra en Massey Ferguson. En ik denk: nou en? Zoiets is vast ook te peilen over kassen als tomatenfabrieken en ik weet ook bijna zeker dat 1 en misschien wel 2 op de 5 basisschoolleerlingen de fout in zou gaan met een meerkeuzevraag over de groeiwijze van prei of aardbei.

Kinderen denken volgens dit soort onderzoeken ook al jaren dat al ons eten gemáákt wordt in de supermarkt. Ik heb me al eerder afgevraagd wat daar nou zo erg aan is. Het belang dat ook door volwassenen zou worden gehecht aan precies te weten waar hun groente en hun fruit vandaan komt, wordt volgens mij schromelijk overschat. De kennis die kinderen of volwassenen hebben van onze voedselproductie- en -distributieketens is basaal en dat vinden de meeste burgers wel best. Ze moeten al over zoveel dingen nadenken. Is mijn zorgpolis wel up to date? Betaal ik niet te veel bij mijn energieleverancier? Moet ik niet naar een andere internetprovider? Krijg ik mijn kerstkaarten nog op tijd de deur uit? Dat soort vragen. Dan is het toch allang mooi als die tomaat in de buurtsuper er min of meer rood en glanzend bij ligt en niet te duur is?

In het onderzoek van de tractorwinkel zaten ook regelrechte instinkers: “minder dan de helft van de ondervraagde scholieren wist dat biefstuk van de haas van een koe komt. Het meest genoemde alternatief: een haas.” Ik zou het ook hebben gezegd toen ik 6 of 7 was.

Toch moeten de boeren en tuinders vooral doorgaan met het onophoudelijk en ongevraagd aan eenieder opdringen van het werkelijke verhaal. Immers, een sector of organisatie met een te onbekend en ingewikkeld verhaal, die loopt het risico te verdwijnen. Hoe nuttig het werk ook is. Kijk maar naar de Productschappen. Een hámerstuk was het vorige week in die veelgeroemde Eerste Kamer, die zogenaamde chambre de reflection, waar vorige week zo geruchtmakend die drie dissidente PvdA-senatoren hun rug recht hielden toen het over de zorg ging. Maar de productschapen? Geen enkele oude wijze senator die nog zelfs maar een wenkbrauw optrok bij het voltrekken van het doodsvonnis voor die mooie organisaties: te ingewikkeld, weg ermee.