Stress in glastuinbouw te lijf

Ondernemen in de glastuinbouw zou een zekere mate van innerlijke rust en balans moeten geven. Je laten leiden door de seizoenen, anticiperen op de elementen en zorg dragen voor prachtige en gezonde producten kan op sommige momenten best wat extra inspanning vergen omdat de natuur zich nou eenmaal lastig laat temmen.

We spreken dan nog niet echt over stress al duurde de winter dit jaar wel erg lang. Door de ontwikkelingen in efficiëntie, productiviteit en schaalgrootte in de monoculturen van glasgroentebedrijven zijn er nieuwe factoren aan het natuurlijke proces toegevoegd die wel stress met zich mee kunnen brengen. Sterker nog, we negeren vanuit bedrijfseconomisch perspectief bewust een zeker natuurlijk evenwicht, waardoor we kwetsbaar worden en ten prooi kunnen vallen aan kille marktmechanismen, suggestieve media-uitingen, sentiment en verschuivingen in het financieringslandschap. In klare taal: van slechte prijzen, negatieve berichten, snuitkevers, EHEC, NMA en zware gesprekken met financiers krijgen we stress. En stress hoort eigenlijk niet op een plek waar we met natuurproducten werken. Punt!



Dus moeten we zoeken naar manieren om deze ‘stressveroorzakers’ de kop in te drukken. Er  wordt inmiddels intensief gedacht over (en ook gewerkt aan) nieuwe samenwerkingsvormen en verdienmodellen in de waardeketen voor het onderdeel ‘marktstress’. Wie voegt er waarde toe en wie wordt waarvoor betaald? Hoe kunnen we marketing, consumentgericht produceren en het verdelen van marge in de keten optimaliseren? Dit zijn eigenlijk leuke en creatieve uitdagingen voor een ondernemer, al is de reden ertoe alles behalve luchtig. Hoe anders wordt het zoeken naar oplossingen voor ‘financiële stress’ ervaren. Alleen al het erkennen van ‘financiële stress’ doet pijn, logisch! Toch kan ook hierbij creativiteit en ‘anders denken’ helpen. Erken het verstoorde evenwicht en teken de boel gewoon weer eens opnieuw uit op de achterkant van een … tja, wie rookt er nog… Het verheldert, zeker weten!