Afgelopen vrijdag werd ik om 8.45 uur door De Telegraaf gebeld met de vraag wie die Nederlandse komkommerteler in Zuid-Spanje dan wel niet was.
Ik kon daar zo gauw geen antwoord op geven en loop hier toch al wat jaartjes rond. “Hij staat op de internetsite van de NOS”, zo was de reactie van de redacteur van de wakkere krant. Even later zag ik inderdaad een Duitse of Nederlandse man optreden als woordvoerder van, effe goed kijken op z´n shirt, ´Frunet Bio´.
In de begeleidende tekst op de site van de NOS stond de naam van deze man Richard Soepenberg. Nou wil het toeval dat een studievriend van mij ook zo heet en in Duitsland werkzaam is in de meststoffenwereld. Gelijk gebeld: “Toch niks met komkommers te maken?” “Nee, waar gaat het over?” Later in de ochtend belt hij me terug om te zeggen dat de telefoon rood gloeiend staat die ochtend. Alweer zo´n staaltje van goede journalistiek, zo blijkt.
Ondertussen doet de Hamburgse Cornelia Prüfer-Storcks, verantwoordelijke voor ge gezondheidszorg in deze stadstaat er nog een schepje bovenop: zonder enige harde bewijzen en zonder de contra-analyses af te wachten gaat de beschuldigende vinger naar de komkommers, nadrukkelijk die uit Spanje. Is dit de Duitse “Gründlichkeit” waar ze zichzelf zo voor op de borst slaan?
We zijn nu een aantal dagen verder en het is nog steeds niet duidelijk wat nu de rol van de komkommers, tomaten en sla is en waar de besmetting tot stand gekomen is. Woensdagavond of donderdagmorgen zijn de resultaten van de Spaanse contra-analyses beschikbaar, uitgevoerd bij een Europees referentielaboratorium in Lugo.
Ondertussen loopt de schade in Spanje en Nederland. Wat nou als blijkt dat de besmetting compleet los staat van de komkommers, tomaten of sla? Biedt dan Cornelia haar ontslag aan? Verontschuldigen de Nederlandse komkommertelers zich bij de Spaanse voor de nadrukkelijke vingerwijzingen richting Spanje? Wie stelt dan de Nederlandse komkommertelers schadeloos? Of lanceert een peperdure campagne om het consumentenvertrouwen in AGF te herstellen?