De Keuringsdienst van Waarde rapporteerde eerder deze maand over het reclamespotje van Unox voor hun biologische tomatensoep, dat aan alle kanten rammelt. Maar dat wisten wij natuurlijk allang.

Struinend op Uitzending Gemist – om te zien wat ik tijdens mijn twee weekjes vakantie in Oostenrijk allemaal gemist had aan tuitb ouwgerelateerde tv – stuitte ik op een aflevering van de Keuringsdienst van Waarde over biologische tomatensoep. Een half uur lang laten de televisiemakers van de NTR zien dat er weinig klopt van dat spotje. Dat wist de lezer van Groenten & Fruit al sinds 23 oktober 2009, toen columnist Rik Prikkel de volgende column schreef.

Soep
Wij zijn bij ons thuis dol op soep. En zoals het gezonde plattelanders betaamt maken we die soep meestal zelf, met enkel en alleen natuurlijke ingrediënten. Maar ook op het platteland ontbreekt ons wel eens de tijd of de zin om die soep helemaal ambachtelijk bij elkaar te brouwen. En dan namen we wel eens een blik. Of de laatste jaren zo’n zak. Van Unox.
Maar Unox heeft het bij ons een beetje verbruid. Heeft u hem al gezien, die laatste reclame van ze, voor hun nieuwe, biologische tomatensoep? Twee boeren hangen ietwat verveeld over een boerenhek. Achter hen een open veld vol tomatenplantjes, waar geheel verzorgd door de natuur knoerten van bloedrode tomaten aan groeien: aarde zorgt voor voedsel, vogeltjes eten insecten en de zon doet de rest. En als de ene boer tegen de ander zegt: ‘zullen we ze dan maar eens wat water geven’, barst er een fikse regenbui los boven de planten en de twee mannen.
Nu heb ik zelf hier al eens betoogd dat wij reclamefilmpjes niet moeten opvatten als kleine documentaires. Meestal willen reclamemakers leuk zijn. Maar vaak doen ze ook net alsof ze tussen de grappen door een soort van zakelijk kloppende productinformatie laten zien. En dan gaat het in dit spotje toch wel mis.
Want oké, biologische tomaten gróéien in de grond. En er zíjn tuinders die vogeltjes in hun kas hebben vliegen. En de zon ís natuurlijk nodig.
Maar twee bóéren met een vaag Oost-Nederlands accent lui en ietwat chagrijnig bij een hek…
Nee, voor ons even geen Unox meer.

Meer woorden moet je daar ook eigenlijk niet aan vuil maken. Maar de Keuringsdienst van Waarde trekt alle registers open. Gaat naar Spanje, waar de betreffende tomatenakker zich blijkt te bevinden. Bezoeken ook het bedrijf dat daadwerkelijk biologische tomatenpulp produceert en aan Unox levert. Interessant. Er reist ook een team naar het Westland om zich te vergapen aan de tomatenteelt op substraat bij Richard Hartensveld. Ook in dit deel van het programma betoont de redactie van de Keuringsdienst zich zeer aandachtig en openminded. De ondernemers, zowel in Spanje als in Nederland, mogen hun verhaal vertellen en doen dat uitstekend, geloofwaardig, geduldig en vriendelijk.

Eigenlijk alleen de toon die half suggereert dat hier een stukje consumentenmisleiding wordt blootgelegd is niet helemaal op zijn plaats. Heel soms komt de Keuringsdienst met iets dat voor de meeste Nederlanders nog nieuw is, zoals met de kunstkaas (‘analoge kaas’) die in veel gerechten verwerkt zit.  Maar een reclamespotje fileren, dat is van een andere orde. En ook het vaste onderdeel waarin de redactie belt met de op de verpakkingen van voedingsmiddelen vermelde informatienummers begint een beetje sleets te raken. Dat die arme mensen met telefoondienst er op zo deskundig mogelijke toon meestal ook maar een slag naar slaan, dat weten we nou zo zoetjes aan wel.

Ik kan alleen maar zeggen: tuinders, ga zo door. En Keuringsdienst, een beetje kritischer mag eigenlijk ook wel.