Ik zag op een nieuwswebsite ‘schokkende beelden konijnenfokkerijen’. Lekker actueel natuurlijk, zo vlak voor Kerstmis en ook heel effectief.

Ik ben al geen konijnenvleeseter (Scrabble-woord), maar na het zien van deze beelden ben ik helemaal genezen en met mij waarschijnlijk nog veel meer mensen.

Actiegroepen spelen het spel best slim. Ze hebben deze filmpjes misschien al maanden in huis, maar in de zomer zouden ze bijna geen effect hebben. Als rozenkweker kon je er ook op wachten; vlak voor Valentijnsdag kwam er vaak groot in het nieuws dat Nederlandse rozen bol staat van het landbouwgif. En dan de LTO maar weer rustig uitleggen dat de burgers het niet goed zien, niet alles weten en begrijpen, maar vooral boter op hun hoofd hebben. Want zouden alle consumenten meer geld over hebben voor hun eten en bloemen, dan zouden wij dier-, milieu- en mensvriendelijker kunnen produceren.

Ik probeer me voor te stellen dat een echte burger (dus niet één met kennis van het platteland, maar bijvoorbeeld Youp van ’t Hek) voor het eerst een rondje zou lopen over mijn bedrijf. Wat zou hij zien? De meeste bezoekers schrikken van de grootte. U mag 5 hectare niets bijzonders vinden, zij vinden het groot.

Verder kijken ze op van het bijna fabrieksmatige proces. Het is waar, de romantiek van bloemen plukken in een Alpenweide is ver te zoeken. Maar verder is er hier niks om me voor te schamen. Ik ben juist trots! En daarom komen de TV-ploegen hier niet. Goed nieuws is geen nieuws, want het scoort niet.