‘Witloftelers ook in productiestaking’

De kop boven dit stukje is onzin. De kop ‘Staking Urker vissers schudt andere sectoren wakker’ is passender. De vergelijking tussen de Urker vissers en de telers van witlof, prei, komkommers en andere producten is immers gemakkelijk te maken.

De Urker vissers passen er voor om voor een paar rotcenten te blijven werken. De vissers varen niet langer uit om schol en tong te vangen om er later niet meer dan een weggeefprijs voor te krijgen. De handelaren op de visafslag vinden dit uiteraard niet kunnen, zulk onverantwoord gedrag. Jammer voor de vissers, piepte de handel meteen, maar handel is handel. De ene keer verdien je geld, de andere keer kost het geld.

En toch heeft dat vissersvolk gelijk: het gaat er niet om dat er per kilo gevangen schol drie euro bij moet, zoals nu het geval is. Het gaat erom dat de som van alle verdiensten, die dan weer positief en dan weer negatief is, structureel gezien een zwart geschreven eindsaldo oplevert. ‘Werken’ zal op Urk ongetwijfeld een tweede natuur zijn, maar het gaat er ook om aan dat je met je inspanningen de bakker kunt betalen, op zijn tijd de boot kunt verven, én dat je aan het eind van het jaar tegen jezelf kunt zeggen: ‘hard gewerkt, tegenwind gehad, maar ook geld verdiend.’
Nog iets: ik kan me heel goed voorstellen dat iemand gelukkig is met het beroep dat hij uitoefent: de zelfstandigheid, het ongewisse, het avontuur. Maar ik kan me eerlijk gezegd niet goed voorstellen dat dit gelukzalige gevoel blijft als werken jaar op jaar feitelijk niet meer is dan tobberij.
Vergelijking snel gemaakt

De vergelijking met witlof, prei, komkommer (of vul maar in) is gemakkelijk gemaakt. Met dit verschil dat telers vooral lijken op kikkers in een kruiwagen en er op Urk nog zoiets als een eilandgevoel bestaat: ‘staken voor betere prijzen is wellicht een gevecht tegen de bierkaai, maar collectief passen we ervoor ons een poot te laten uitdraaien’. Dat gevoel.

Op gewasbijeenkomsten gaat het vaak al heel snel niet meer over het gewas, maar over ‘wat moeten we doen voor een betere prijsvorming? Of gaan we door met elkaar het verlies niet eens te gunnen?’
Gisteren riep een witlofteler op deze site weer op om met de sector om de tafel te gaan zitten, in een poging de huidige prijsmalaise te stoppen. Misschien is de tijd er onderhand rijp voor en het aantal witloftelers inmiddels dusdanig dat het lukt dat gesprek te organiseren. Wat denkt u? Geef uw mening in onderstaande poll.